Alla sani Boom? Ay boom!

Hoe het met ons gaat? Op en top goed!

Het is even geleden dat we iets gepost hebben... We know! MAAR we hebben een hele spannende en drukke week achter de rug. Lies schrijft deze blog namelijk tijdens de rit op de bus, richting ons huisje in Paramaribo. Dit na een FAN-TAS-TISCHE driedaagse trip door de jungle...

Maar eerst even naar maandag 15/04. Hanne en Lies zijn dan namelijk gestart met hun stage. We werden om kwart voor 7 aan het AZP verwacht om gezamenlijke startinfo te krijgen met alle stagaires. We waren de enige buitenlandse "blanken" samen met nog 1 andere studente uit België. We merkten direct op dat de Surinaamse studenten helemaal niet op hun mond gevallen zijn en ons toch wat raar aankeken. Tijdens dit infomoment werden alle (vele) regels over kledij en gedrag overlopen. Zo moeten we allebei onze piercing boven in ons oor elke dag afplakken voor de hygiëne (terwijl andere hun nagels soms gigantisch lang zijn...) Nadien werden we elk naar onze afdeling gebracht. Hanne staat op gynaecologie en Lies op de kinderafdeling.

Lies begon met een (hele chaotische) korte rondleiding op de afdeling. Deze is heel open, boven de kamers is wel een afdak maar voor de rest zit je praktisch buiten. Het verschil met een afdeling in België is zeer groot. De verf op de muren bladert af, ze gebruiken heel veel metalen materiaal en weinig wegwerp, bijna geen handontsmetting te bespeuren, geen verpleegpost maar enkel een "toog" ... Ook werd duidelijk dat Lies gedurende de 8 weken mag wisselen tussen 3 verschillende kinderafdelingen. De infectieafdeling, de overige (trauma, epilepsie, mishandeling,...) opnames en NICU (neonatale intensive care). De eerste week heeft ze doorgebracht op deze tweede afdeling. Door de (verwachtte) cultuurschok heeft ze vooral wat meegelopen en geobserveerd (dit is zeker nodig om je hier aan te passen en alles te verwerken...) Vooral op gebied van steriliteit en omgaan met de kinderpatiëntjes zijn er veel twijfels... Er zijn een aantal patiëntjes opgenomen ten gevolge van mishandeling en terwijl Lies ze liever wat extra liefde wil geven, zijn de verpleegsters ook best hard tegen hen. De sfeer tussen de verpleegsters (of zoals hier "zusters") is heel ontspannen en op het gemakje. Ze vinden het heel vreemd dat Lies regelmatig vraagt of ze ergens mee kan helpen en zeggen dus vaak dat ze mag gaan zitten. Hier krijg je in België niet veel de kans voor... Ook zijn de collega's nog heel afstandelijk naar Lies toe. Het is voor beide een aanpassing natuurlijk dus zijn we benieuwd naar volgende weken... Volgende week staat ze op de infectie afdeling.

Bij Hanne verliepen de eerste dagen ongeveer hetzelfde. Al zijn de zusters over het algemeen wel heel vriendelijk. Ze noemen haar voortdurend "poppetje" en sleuren haar aan haar arm overal mee naartoe. Deze dienst verhuisde naar een gerenoveerde gang (gelukkig! Als je de foto's ziet begrijp je waarom...) Alles verliep dus heel chaotisch en zonder structuur! Patiënten die ernstig bloedde of pijn hadden en hulp vroegen kregen simpelweg het antwoord dat al het materiaal al verhuisd was en dat ze maar moesten wachten... Erger nog! Er werd een extra deken overgelegd zodat men niet zag dat die patiënt in haar eigen bloed lag... Het meest choquerende van die week was een vrouw die op 20 weken moest bevallen van een niet levensvatbaar kindje ten gevolge van baarmoederhalskanker. Omdat de moeder afscheid wou nemen van haar kind werd de foetus net zoals een gezonde baby tussen de andere kindjes op de babykamer gelegd. Iedereen liep voorbij en kon door de grote ramen het dode kindje/foetus zien liggen. Ze deden ook alsof dit een pop was en ik mocht het pakken als ik wou. Nadien kreeg de vrouw en haar familie de tijd om afscheid te nemen dit in een kamer met een grote venster vooraan in de gang waar iedereen voorbij liep en graag even bleef staan kijken. Hanne was echt blij dat ze na deze dag kon ventileren bij haar fantastische huisgenootjes.

Benieuwd naar Jelle zijn verhaal over zijn verdere stage? Lees onze volgende blog!

Na onze eerste week zijn we samen met de huisgenoten naar Havanna gegaan, een dancing hier in Paramaribo die heel populair is bij de stagaires. Vrijdag hebben Hanne en Lies heel de dag voor school gewerkt (ja, de deadlines gelden ook aan de andere kant van de wereld) en is Jelle met een aantal huisgenoten naar 'Jacana' gaan zwemmen. Dit is een resort/ zwembad dus heerlijk ontspannen...

Zaterdag begon onze spectaculaire driedaagse naar de Fredberg met het hele huis! (10 studenten in totaal) Deze berg is nog maar.... 1 jaar geleden ontdekt door 'Fred'... dus nog niet zo'n heel toeristische trekpleister. We begonnen om 8u aan een ongeveer 3 en half uur durende busrit naar het prachtige binnenland waar het basiskamp lag. Hier aangekomen kregen we middageten (bami met groentjes en kip) en al een korte planning meegedeeld (maar zoals hier in Suriname gaat nooit iets volgens de planning.) We wisten wel dat we de eerste nacht in het basiskamp gingen doorbrengen en de tweede nacht op het topje van de berg. In de namiddag zijn we al wat gaan zwemmen in de kreek die vlak naast het basiskamp liep en met gids 'Cleon' de jungle ingetrokken. We konden tijdens deze wandeling al verschillende vogels, kikkers, spinnen en de prachtige natuur spotten.

Na het avondeten (cassave soep met kip en rijst) zijn we nog eens de jungle ingetrokken in het donker (!!) en hebben we héél veel kikkers en padden gezien (en gehoord!! Ze zijn zo luid!) Het hoogtepunt van de nachtwandeling waren toch wel de aapjes die we konden spotten!

Zondag werden we fluitend wakker gemaakt door onze gids om 6u maar alleen Lies had genoeg moed om na zo'n korte nacht op een vroege ochtendwandeling mee te gaan. Het was heerlijk om de jungle te zien en horen ontwaken en toch zoveel rust te voelen. Nu heeft ze ook voor de eerste keer een familie ara's gezien!

Na een stevig ontbijt konden we de hele voormiddag doen wat we wilden. We hebben gezwommen, gevist (Jelle heeft er 1 gevangen!) En Hanne heeft wat gekayakt. Om half 3 konden we dan eindelijk vertrekken richting Fredberg! Eerst een eindje met de bus en dan een heel stevige wandeling van ongeveer 2 en half uur. Het was zo'n smal padje door de dichte jungle waardoor we soms echt moesten klimmen en hulp van touwen nodig hadden. De omgeving was echt WAUW! We kregen veel uitleg van onze geweldige gids Cleon over de planten en gigantische bomen. Hij spotte onderweg zelfs enkele spider monkeys (slingerapen)! Eens op de top bereikt vergaten we onze verzuurde benen en van 'zweet doorweekte' kleren... Want het uitzicht was ADEMBENEMEND! Na een heerlijke avond en nacht in hangmatjes in de natuur werden we opnieuw om 6u gewekt om de zon te zien opkomen! Ik denk dat dit één van de mooiste dingen is die we ooit gezien hebben. Deze trip was echt 100% GENIETEN!